Spice, spice baby

Jaaa hoor, daar is hij dan! Onze eerste reisblog. We zijn in India! Afgelopen dinsdag hebben we bepakt en bezakt afscheid genomen van onze lieve familie en vrienden.15,8 en 13,0 kilo gaf de bagageband aan. Met een max. van 23kg zaten we safe. Na een vlucht van 8 uur (waarbij we goed verzorgd werden door de aardige lady's van KLM!) komen we aan in Delhi, opzoek naar Kenny onze taxichauffeur. Met het bordje "Laura & Jessica" staat hij ons op de te wachten. Na een indrukwekkende taxirit door de straten van Delhi (met koeien en apen langs de weg), komen we aan in het YWCA international guesthouse. Het contrast met de nieuwe Boeiing van KLM is wat groot, maar zijn allang blij met onze bevlekte bedden en vierkante westerse wc. De eerste indrukken van India worden in een paar uurtjes slaapt verwerkt.

De volgende dag zijn we eerst op zoek gegaan naar eten. We gaven prioriteit aan slaap, dus hadden we het ontbijt van het hotel gemist. Gelijk een mooie gelegenheid om kennis te maken met de geluiden, kleuren en geuren van India! Na onze eerste tuktuk rit, kwamen we aan bij een streetfood restaurant. Hier ontdekten we al snel dat 'non-spicy' vooralsnog aardig gekruid is. Indiaas eten dat niet is gekruid, is geen Indiaas eten, aldus een werknemer van het hotel. Tja, zit wat in..

Nadat we onze tranen hadden gedroogd, (we zeggen niet of het van het eten of de heimwee kwam), zijn we een telefoon gaan kopen. Nou, mijn hemel, dat was me een avontuur. 1500 Rupee (zo'n 18 euro), waren we een supercoole telefoon in de vorm van een raceauto rijker. Kunnen we al onze Indiase vrienden bereiken.

Vervolgens een goede nacht gemaakt en vanmorgen naar het kantoor van EHA gegaan om nog meer papieren te ondertekenen. De kamelen banjeren over de snelweg en al het verkeer rijdt door elkaar, maar dankzij onze taxivrienden komt het wonder boven wonder toch goed. In de middag kleding gekocht om niet uit de toon te vallen in Raxaul. Wij denken dat de gekochte leggings niet door de douane komen omdat ze zo mooi zijn, maar sjonge wat een verkleedfeest. 

Tijdens alle dingen die we doen vliegen de emoties van hot naar her. Het ene moment hangen we slap van het lachen over de tafel, het andere moment wordt de curry voorzien van extra zout. Gelukkig tikt de tijd hier ook door en hebben we morgen een nieuwe vlucht en lange autorit voor de boeg. Dan zijn we op de plek van bestemming! Het Duncan Hospital!

India. Wat een land.

Liefde, 

Marloes/Laura/Marley & Jessica